Ik heb altijd een hekel gehad aan de term 'failed state'. Alsof je een hele natie met al zijn inherente cultuur, dromen en ambities kunt wegschrijven met die term. Wat weten wij nu eigenlijk van Somalië?

Afropop is een voorbeeldstellende New Yorkse zender/website met onder andere de Amerikaanse schrijver en gitarist Banning Eyre (auteur van In griot time - An American guitarist in Mali, verschenen bij Serpent's Tail) in de redactie. Op uitnodiging van Trouw-journalist Stan Rijven hoorde ik Eyre ooit in het Tropentheater een prachtige lezing geven waarin Eyre een pleidooi deed voor 'The African Guitar' - heel subtiel liet hij horen waarin de gitaartradities van Ghana, Mali en DR Congo verschillen. Hij besloot met een terechte oproep om het nooit meer over 'de muziek van Afrika' te hebben. Afrikaanse muziek bestaat niet, net zoals het land Afrika niet bestaat. Het gaat altijd om de details en als Eyre iets aantoonde die avond was het wel dat er schitterende verschillen bestaan in de manier waarop de grote gitaarstijlen van Afrika vorm krijgen.

Ik dwaal af. Afropop heeft een nieuwe uitzending over de muziek uit de jaren zestig en zeventig van Somalië. Muziek die ergens wel lijkt op de inmiddels wereldberoemde Ethiopische jazz, maar op cruciale punten toch ook weer volledig uniek klinkt, bijvoorbeeld in de prominente rol voor de poëzie binnen de Somalische muziek. De Somalische cultuur is een orale cultuur, het gesproken woord heeft daarin een enorm belang. Dit soort uitzendingen (in de Afropop serie Hip Deep) maken Afropop zo'n geweldige zender.

"Today we fire up the way back machine .."