Gisteravond was ik bij de presentatie van een start up die wel eens een revolutie in de organisatie van livemuziek kan gaan betekenen. Live on Demand heet het. Ze hebben al succesvol een Amerikaanse pedagoog naar de Rode Hoed in Amsterdam gehaald voor zeshonderd betalende bezoekers, en willen zich nu ook gaan richten op de organisatie van livemuziek. De sessie van gisteravond was gericht op een klein aantal professionals uit de jazz en soul, over twee weken doet men een sessie met mensen uit de rock.

Het idee van Live on Demand heeft de charme van eenvoud: zet social media in voor een fijnmazige analyse waar de vraag ligt. Als je een zekere vraag constateert: organiseer het concert. Het radicale eraan is dat ze de vraag organiseren, in plaats van zoals nu veelal gebruikelijk het aanbod.

Hier een goede indruk van hoe Live on Demand wil gaan werken:



De drie benoemde categorieën ('undiscovered talent', 'hot elsewhere' en 'just for good old times') geven ruimte aan avontuurlijke programmering. De vraag die bij mij blijft hangen: hoe gaan de powers that be (de grote boekingskantoren, de gevestigde podia en festivals) om met dit initiatief?

Hoewel je bij start ups maar altijd moet afwachten of de ambities kunnen worden waargemaakt komt Live on Demand me toch voor als een mogelijk serieuze bedreiging. Stel je nou voor dat er via Live on Demand ineens tien keer op rij een succesvol concert van een onbekende artiest wordt gerealiseerd, zullen partijen als Live Nation zichzelf dan niet als een havik op deze prooi gaan storten? Nog interessanter: wat wordt de rol van de muziekprogrammeur bij de zalen als dit echt een succes blijkt, heeft die nog meer te doen dan alleen maar wat agendabeheer?

To be continued!