(Daryll-Ann, Tivoli Utrecht, donderdag 6 maart. Foto: Maartje Janse)
Bloggenderwijs wat losse berichten, die alleen overeenkomen dat ze door deze blogger afgelopen week zijn genoten en/of gedacht.
conserveren of innoveren?
Afgelopen donderdag was ik even bij een conferentie van Codarts, het Conservatorium van Rotterdam. De afdeling Jazz/World/Pop heeft daar onlangs een nieuwe beleidslijn gelanceerd ter inspiratie van het docententeam en besloot daarover een miniconferentie te beleggen.
Simpel gesteld: het gaat over een nieuwe manier van invulling van het onderwijs op die afdeling, waarin minder naar canonieke heiligheid zal worden gestaard, maar meer open wordt gekeken naar alle nieuwe mogelijkheden voor musici. Een nobel streven, met zeker actuele urgentie.
Het rondetafelgesprek met de docenten gaf helaas niet echt een helder beeld van wat er nu concreet veranderd in het onderwijs. Hoofdredacteur Simon Broughton (van het internationaal belangrijke wereldmuziekblad Songlines) probeerde wel een steen in de vijver te gooien door te vragen of het beoogde nieuwe onderwijs niet het risico in zich draagt op wereldmuziek in slechte zin: een mashup van allerlei halfbegrepen tradities. Op de heldere vraag volgde niet echt een duidelijk antwoord. We wachten kortom maar af: de kwaliteit van een opleiding toont zich tenslotte vooral in wat er vandaan komt.
idealiseren
Diezelfde avond zag ik Daryll-Ann in het Utrechtse Tivoli, de prachtige zaal die bezig is met de laatste avonden op de oude lokatie - binnenkort gaat de nieuwe zaal Tivoli/Vredenburg open. Met het risico dat ik nu de onverteerbare melancholicus loop uit te hangen toch maar even dit: in Tivoli zag ik op jonge leeftijd de concerten van Mano Negra en Les Négresses Vertes. Ik ben ervan overtuigd dat deze twee concerten mijn leven een beslissend duwtje in de goede richting hebben gegeven. Mano Negra was latin én punk; Les Négresses Vertes bewees dat folk niet stoffig hoeft te zijn. Sinds dit concert ben ik verliefd op de accordeon, om maar wat te noemen.
Daryll-Ann, een onder liefhebbers legendarische Utrechtse gitaarpopband die de soundtrack van mijn onbeantwoorde verliefdheden van weleer schreef, bleek in uitstekende vorm. Erg grappig: ik blijk altijd de teksten verkeerd meegezongen te hebben. Zoals in Tools R Us, een nog steeds ontroerende klassieker waarin ik altijd meende te verstaan: Only tools won't help you/In the sea of life. Dat moet blijkens internet zijn: Automated tools won't help you/In a sea of love. Een klassieke 'Mama Appelsap' dit! (een Mama Appelsap is, beste lezer, urban slang voor verkeerd verstane liedteksten, vernoemd naar wat Michael Jackson zingt aan het einde van Wanna be startin' something).
Ik geloof dat ik mijn versie toch mooier vind: een oproep om minder te vertrouwen op techniek en xcelsheet, en juist meer op gevoel. Het deed ergens wel (lekker) pijn om samen met een studievriendin nog eenmaal de oude Tivolizaal te genieten. Ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat je zoveel ambiance opgeeft voor een nieuwbouw, maar goed.
ach en wee of toch hoera?
Laat het de organisatie van Tivoli/Vredenburg hoop geven dat de twee grote migraties die ik bewust heb meegemaakt (verhuizing Bimhuis en verhuizing North Sea Jazz Festival) allebei uiteindelijk in een zegenrijke overwinning voor de pleitbezorgers eindigden. Het koor van ach en wee roepers was al vrij snel na de opening van het Bimhuis aan de Piet Heinkade en het Rotterdamse North Sea Jazz geheel verstomd. Laten we hopen dat het Muziekpaleis in Utrecht alle hooggestemde verwachtingen waarmaakt (en de enorme gaten in de begroting weg zal weten te werken).
week 11 niet te missen
Sluit ik af met een vooruitblik op wat interessante concerten/events deze week:
1. jazztips
Steve Lehman, vanavond in Café Wilhelmina in Eindhoven en woensdag 12 maart in Bimhuis Amsterdam. Lehman gaf met zijn octet in het Bimhuis één van de mooiste concerten die ik de afgelopen jaren aldaar mocht bijwonen. Superieur intelligente jazz die ritmisch wel wat van de groove en urgentie van een Steve Coleman heeft, ademstokkend virtuoos wordt gebracht, maar tóch ook emotioneert (een unieke combinatie, als u het mij vraagt). Lehman komt ditmaal met een trio, niet met zijn octet.
Nog meer jazz: woensdagavond in Zaal 100 (Amsterdam) een op papier interessante combi van Natalio Sued (Argentijnse saxofonist, follow this cat! Vreselijk mooie toon en actief in zowel world, pop als jazz), Anton Goudsmit (gitaar) en Mark Tuinstra (gitaar). Deze avond is georganiseerd door Mark Alban Lotz, ook een jazzcat met veel gevoel voor world. Diezelfde avond in de Sugarfactory bij Mijke en Co. Live o.a. Kapok, die momenteel op tournee zijn. Frisse impro/jazz uit de Kytopia hoek met french horn als leading instrument.
2. worldtips
De Malinese singer/songwriter Habib Koité komt weer eens langs in de Lage Landen, dinsdag 11 maart in Paradiso (lokatie: People's Place, Stadhouderskade 5 Amsterdam), woensdag 12 maart CC Auderghem (Brussel), donderdag 13 maart Lantaren/Venster (Rotterdam) en vrijdag 14 maart RASA (Utrecht).
Donderdag 13 maart in de Roode Bioscoop (Amsterdam) het trio Reijseger/Fraanje/Sylla. Al eerder over geschreven op deze site: dit was voor mij persoonlijk het mooiste optreden van 2013, in het Bimhuis. Nu dus in de intimiteit van de Roode Bioscoop te ervaren. Absoluut niet te missen op die bijzondere lokatie.
Vrijdag 14 maart speelt Simin Tander Quartet (nieuwe cd van deze deels Afghaanse singer/songwriter) in Paradox (Tilburg).
3. varia
Zaterdag 15 maart organiseert mijn broer Dance of Life - Level One, een dancefeest in de voormalige Shelltoren (dat iconische ding naast EYE aan de overkant van het IJ, opgekocht door dance organisator ID & T, die er eind 2015 een ambitieus nieuw verzamelgebouw zal openen). Tickets €11, van 22:00 tot 06:00. Raad ik hier nou gewoon in Berlusconistijl een activiteit van een familielid aan? Ja! De lokatie is spannend genoeg, over de kwaliteit van de dance programmering kan ik geen oordeel vellen.
Zondag 16 maart heeft de North Sea Jazz Club (Westergasterrein Amsterdam) weer een Kofferbak, altijd fijne gelegenheden met nog niet bekende artiesten. Die avond in het Muziekgebouw aan het IJ (Amsterdam) The Tallis Scholars, een vermaard Brits gezelschap met prachtige vocale muziek uit de Renaissance. Spem in Alium van Thomas Tallis (een veertigstemmig motet, gecomponeerd circa 1570) moet iedere strevende muziekliefhebber tenminste eenmaal in zijn leven gehoord hebben, als u het mij vraagt. Ik leerde het kennen door de versie van Kronos Quartet, op hun cd Black Angels. Waarmee ik mijn onverbeterlijke tipgedrag besluit voor deze week. Over tot de orde van de dag!
