De Platenbeurs Bas Springer - vrijdag 2 februari, 2018

Als man van zekere leeftijd, opgegroeid met en nog steeds verknocht aan vinyl, mag ik graag platenbeurzen bezoeken. Al bijna gepensioneerd en nog steeds op zoek naar dat ene singletje of album, dat nog in mijn collectie ontbreekt. Als een bezetene struin ik door bakken met oude platen, alsof mijn leven er van af hangt. Ik ben gelukkig niet de enige, om mij heen staan vooral mannen - ook van een zekere leeftijd - die ook op zoek zijn naar een onbekende parel, en dan het liefst voor weinig. Soms vraag ik me af wat ik eigenlijk aan het doen ben. Ik heb thuis nog genoeg singles en elpees, die destijds wel aangeschaft zijn maar nog niet gedraaid zijn.

Soms zie ik mezelf als schatbewaarder, die vergeten meesterwerken opspeurt, om ze vervolgens in een platenkast op te bergen, het liefst op alfabet of anders 'even tijdelijk' ongesorteerd op de grond. Ondanks alle zelfspot kan ik het niet laten : als er weer een platenbeurs in de buurt is ga ik kijken. Een van mijn favoriete platenbeurzen is de beurs in de Amsterdamse RAI, die ieder half jaar georganiseerd wordt door ARC.

Ruim op tijd vertrek in naar de RAI, achteraansluitend in een lange rij vinylfanaten, die kennelijk nog eerder dan ik opgestaan zijn. En dat op een koude, mistige zaterdagochtend in januari. Als de deuren dan eindelijk open gaan, lijkt het even of ik in het vinylparadijs beland ben. Overal stands, overal platen, waar moet ik beginnen? Om mezelf niet gek te maken ga ik altijd systematisch alle handelaren af. Ik kijk alleen bij handelaren die de moeite genomen hebben om de genre's te scheiden. Ik ga dus alleen door de bakken als er een  bordje 'world music' of 'Afrikaans' staat. Met de term 'black music' kan ik helemaal niets. Als reactie op zo'n bordje heb ik een handelaar wel eens gevraagd of hij ook 'white music' had. Vrienden zijn we nooit geworden.

Het probleem met verzamelaars zoals ik is dat ze al heel veel hebben. Het is dus moeilijk om nog iets te vinden wat de moeite waard is. De elpees die ik zoek - meestal Afrikaans - zijn zeldzaam oftewel in vaktermen 'rare'. De prijzen liegen er dan ook niet om. Oude, gekraste Afrikaanse lp's die 80 euro of meer moeten kosten, zijn geen uitzondering. Een paar jaar geleden ontmoette ik een zeer vriendelijke handelaar die gekraste oude singles uit Soedan had en dan ook nog eens zonder hoesje. Op mijn vraag wat de singles moesten kosten antwoordde hij "150 euro". "Denk je dat deze singles voor deze prijs kwijt raak?" vroeg ik hem. "Ja, hoor"zei hij zelfverzekerd. Een paar weken geleden kwam ik deze handelaar weer tegen in de RAI. Hij bleek alle singles verkocht te hebben aan een handelaar in Parijs.

Of ik eind januari 2018 nog wat gevonden heb in de RAI? Ja, toch wel. Twee oude elpees uit Haïti en een paar jaren 70 singles uit de hoogtijdagen van de Congolese rumba. Of ik ze al gedraaid heb? Nee, nog niet !

Enfin, op de eerstvolgende ARC platenbeurs in de RAI, ergens in september, ben ik weer van de partij. Tot die tijd ga ik dan eindelijk eens door de stapel nog niet gedraaide elpees.

 


meer blogs
Ton Maas - 17 september, 2023
Ton Maas - 10 augustus, 2023
Ton Maas - 10 juli, 2023
Ton Maas - 20 januari, 2023
Ton Maas - 24 november, 2022
Ton Maas - 28 augustus, 2022
Ton Maas - 3 september, 2022
Ton Maas - 29 augustus, 2022
Ton Maas - 22 augustus, 2022
Ton Maas - 13 augustus, 2022