Liefhebbers van de betere, artistieke salsa opgelet. Op initiatief van de Nijmegense salsaformatie Salsabor komt op vrijdag 12 mei de Puertoricaanse trombonist Jimmy Bosch voor een concert naar Nijmegen.

Het debuutalbum van Bosch, Soneando Trombon uit 1998, staat onder kenners bekend als een van de meest krachtige artistieke statements in de salsa, die op dat moment (en nog steeds trouwens, met hier en daar een gunstige uitzondering) vast was gelopen in geformatteerde nostalgie. Voor die tijd had Bosch zich al warm gespeeld bij de heetste New Yorkse salsa formaties, maar voor zijn solodebuut deed hij alles zelf: naast zang en trombone ook de composities en arrangementen, en alle mixing en productie.

Wat niet wegneemt dat hij zich liet omringen door de groten uit de latin: trompettist Chocolate Armenteros, bassist Andy Gonzalez, pianist Arturo O'Farrill, en Oscar Hernandez en Javier Vazquez voor aanvullende arrangementen. Aan alles hoor je het plezier van de opname, en bovendien is de productie zo transparant dat je alle instrumenten in volle kracht kunt onderscheiden. Dit zonder dat de groove uit het oog verdwijnt: Soneando Trombon is even onweerstaanbaar dansbaar als genietbaar thuis als luistermuziek.

Ieder nummer is raak en het geheel is meer dan de delen. Otra Oportunidad en Muy joven para mi bezitten daarbij een dramatische zeggingskracht die tamelijk uniek is in de salsa van de jaren negentig. Gastzanger Frankie Vazquez steelt hier echt de show, met een voordracht die de tekst (Otra Oportunidad handelt over de aan drugs bezweken broer van Jimmy Bosch) naar een hoger plan tilt. De intensiteit van dit album herinnert aangenaam aan de oorsprong van het genre, begin jaren zeventig in New York. Zeer sterk is ook de cover van La Soledad, onsterfelijk gemaakt door Ismael Rivera.

Na dit album bracht Bosch nog verschillende cd's uit, die beslist genietbaar zijn, maar op een of andere manier toch de magie missen van 's mans openingszet op het solopad. De platenmaatschappij van Soneando Trombon, Ryko Latino, blonk uit in artistieke keuzes. In dezelfde tijd verscheen het even intense Latin New York van de jarenlang door drugs getroubleerde, maar toen ineens herboren salsa violist Alfredo de la Fe.

Helaas ging Ryko Latino toch al vrij snel failliet. Het kaliber salsa waar dit label voor stond wordt met node gemist, hoewel Jimmy Bosch een bescheiden revival veroorzaakte van salsa die hoger mikt dan alleen maar dansbaarheid. Men noemt het wel salsa dura ('harde salsa'), waarmee men zich keert tegen de jaren tachtig trend genaamd salsa romantica, waarin het meer draaide om knappe boyzangertjes, dan om interessante muziek. Kenmerkend voor salsa dura is ook het belang van improvisatie, waarmee Bosch zich schatplichtig toont aan Eddie Palmieri, wiens salsa inventies van de jaren zeventig nog steeds voorbeeldstellend zijn, qua avantgardistisch elan en qua groove. Als een duivelskunstenaar wist Palmieri dansbaarheid en muzikaliteit te sublimeren.

NB: Bosch komt niet met een eigen formatie, maar speelt met Salsabor. Wel wordt een vijftal nummers gespeeld van Soneando Trombon. We zijn ook zeer benieuwd naar Brebl, de nieuwe Nijmegense culturele hotspot, waarover enthousiaste geluiden de redactie hebben bereikt.

Vrijdag 12 mei, 20.30u in Brebl, Waalbandijk 20-22, 6541 AJ Nijmegen.