In 1983 trad de toen nog zeer jeugdige flamencogitarist Vicente Amigo solo op in de populaire talkshow van Sonja Barend. Zij introduceerde deze protegé van Paco Peña als volgt :"Hij is nog maar net 16 jaar, kan geen noot lezen en is nu al beter dan alle leraren die hij gehad heeft".
Wat volgde waren ontroerende beelden van een timide puber uit Guadalcanal (vlakbij Sevilla) die tijdens zijn allereerste tv optreden ooit een demonstratie gaf van zijn toen al fabelachtige techniek.
Afgelopen dinsdag trad deze inmiddels wereldberoemde flamencogitarist op in een dampend en zinderend Carré in Amsterdam, waar de aanmoedigingen en lofuitingen van het razend enthousiaste publiek niet van de lucht waren. En volkomen terecht want wat deze opvolger van Paco de Lucia liet horen was werkelijk formidabel.
Bijgestaan door Añil Fernández (gitaar), Paquito Gonzales (percussie), Rafael de Utrera (zang), Ewen Vernal (bas) en Antonio Molina 'Choro' (dans) presenteerde Amigo een selectie uit zijn nieuwste album Tierra, aangevuld met oude succesnummers.
Al direct bij het eerste nummer, dat Amigo in zijn eentje vertolkte, werd duidelijk dat dit wel eens een memorabele avond kon worden.
Amigo, door velen beschouwd als de beste flamencogitarist ter wereld, verkeerde in een superieure vorm, straalde concentratie en zelfvertrouwen uit en gunde ook volop ruimte aan zijn ijzersterke begeleiders. De fantastische zanger Rafael de Utrera maakte grote indruk met zijn door merg en been gaande zang maar ook danser Antonio Molino 'Choro' stal de harten van de flamencoliefhebbers met zijn ronduit fenomenale 'zapateados', loeistrakke percussie met de hakken.
Wat Amigo's spel zo bijzonder maakt, aldus de kenners, is de juiste hoeveelheid 'nervio', het intense, agressieve ritmische karakter dat flamenco typeert. Anders gezegd : Amigo heeft de balans tussen rustige, ingetogen passages en heftige stukken tot grote hoogte geperfectioneerd en schept daarmee een grote spanningsboog.
Amigo speelde in totaal 13 nummers, waaronder Tangos Del Arco Bajo, Autorretrato, Estacion Primavera, Azul y Corinto en de prachtige toegift Roma, met uitfadende vocalen en sfeervol licht dat steeds meer gedempt werd. Schitterend !
Na twee staande ovaties nam maestro Amigo afscheid van zijn Nederlandse vrienden en fans, die in een jubelstemming verkeerden. Een enthousiaste bezoeker omschreef het concert met het krachtige Spaanse woord 'criminal'. Daar was geen woord te veel mee gezegd.
Foto's : Annemiek Rooijmans
