nieuw publiek Jair Tchong - woensdag 28 januari, 2015

bach
Illustratie uit de voorstelling: J.S. Bach © Miriam Bouwens

"Nieuw publiek" moet wel het grootste cliché onderwerp bij de organisatie van een podiumkunstconferentie zijn. Onder die sleetse titel wordt al jarenlang - doorgaans met gapende professionals als publiek - geconfereerd, meestal tussen twee standaard posities in dit debat.

Je hebt de old skool benadering onder de leus 'programmering = marketing': programmeer artistiek en het publiek komt uiteindelijk vanzelf. Een aantoonbaar onware gedachte, stammend uit de voorbije tijd van ruime programmabudgetten en welwillende cultuurpolitici. In de tegenovergestelde gedachte ('marketing is everything') worden steeds opnieuw stunts bedacht om de aandacht van het koortsachtige en chronisch overvoerde publiek te pakken en zo te verleiden tot de aanschaf van een ticketje.

Afgelopen zondag woonde ik een familieconcert van The Royal Wind Music in de kleine zaal van het Amsterdamse Concertgebouw bij. In de officiële terminologie: een dubbelsextet van Renaissance blokfluiten, opgericht door Paul Leenhouts, gespecialiseerd in Engelse, Duitse, Spaanse en Italiaanse muziek uit de periode 1520 tot 1640.

De zaal zat vol jonge kinderen en trotse ouders, maar de gekozen stukken waren bepaald niet kinderachtig. Waar je vooraf misschien nog kon vrezen voor de combinatie blokfluit en kinderconcert ('neem je blokfluit mee!' stond er in de aankondiging) viel het juist op hoe sereen en aandachtig dit nieuwe publiek de muziek onderging. Nergens kreeg ik het gevoel dat de musici door de knieën gingen of anderszins hun kunst aan het verwateren waren: gloedvolle noten en een prachtige ensembleklank deden hier al het educatieve werk.

In de wereldmuziek, de jazz/impro en de hedendaagse muziek zoekt men al jarenlang naar nieuw publiek. Dit vrolijke dubbelsextet bewijst dat het kan, zonder geforceerde marketingstunts, maar met behoud van inhoud. De stilte tijdens het stuk van Bach sprak boekdelen. Als hier geen jong grut is gewonnen voor de bovenhistorische schoonheid van Bach, dan eet ik mijn hoed op.


meer blogs
Ton Maas - 17 september, 2023
Ton Maas - 10 augustus, 2023
Ton Maas - 10 juli, 2023
Ton Maas - 20 januari, 2023
Ton Maas - 24 november, 2022
Ton Maas - 28 augustus, 2022
Ton Maas - 3 september, 2022
Ton Maas - 29 augustus, 2022
Ton Maas - 22 augustus, 2022
Ton Maas - 13 augustus, 2022