Toen de één zijn nachtclub verbouwde, moest de andere ook een splinternieuwe. Toen de één een Orientaals georiënteerd album uitbracht, compleet met Arabische orkesten, moest de andere subiet ook zo’n plaat maken. Beiden hebben de afgelopen jaren met enige regelmaat Nederland aangedaan: de één wat minder vaak (Music Meeting) de ander ietsje vaker (Amsterdam Roots, Heineken Hal). Nooit samen en dat is maar goed ook.
Want de toestand tussen de twee grootste zangstemmen van Senegal, Youssou Ndour en Thione Seck, kan al sinds jaar en dag omschreven als “oorlog met af en toe een wapenstilstand.” Waar het vandaan komt weet niemand meer en het gelukkige nieuws van de laatste paar jaar was dat de strijdbijl begraven leek. Tot vorige week.
Op 9 oktober berichtte de grootste krant van Senegal, L’OBS (oplage: 100.000 per dag) dat Thione Seck in een conflict gewikkeld was over een stuk land dat hij gekocht zou hebben, voor ruim 150.000 euro. Bedoeling: een sociaal en cultureel centrum bouwen. Alleen was, volgens L’OBS althans, het geld nooit gearriveerd bij de firma die het terrein aan de zanger verkocht had. De krant interviewde de benadeelde partij en schreef dat men had geprobeerd Seck aan de telefoon te krijgen. Was mislukt.
Acht dagen later: het antwoord van Thione Seck. Geflankeerd door advocaten meldde hij dat de beschuldiging niet klopte. Eerder het omgekeerde: hij was het slachtoffer van een poging tot afpersing. Alle documenten konden wat hem betreft op tafel, want: ‘Ik heb niets te verbergen.’ De klager was namelijk niet de eigenaar van wie hij het land had gekocht maar een notoire zwendelaar die al twee keer eerder de bak was ingedraaid voor gerotzooi met eigendomsrechten van stukken land.
Seck eindigde zijn persconferentie met twee bommetjes: hij diende een aanklacht in tegen L’OBS en het radiostation RFM wegens reputatiebeschadiging. ‘Ze hadden me doodmakkelijk kunnen bellen.’ Wat de krant dus zei geprobeerd te hebben. En nummer twee: ‘Ik weet dat ik Youssou Ndour’s moeder heb beloofd dat er geen misverstanden meer tussen ons zouden zijn. Maar, het spijt me zeer, die belofte kan ik niet meer inlossen.’ Hoe dat zo? Simpel: L’OBS, (plus radiostation RFM en zijn televisiezusje TFM) hoort bij de Groupe Futurs Médias. Oprichter en mede-eigenaar: Youssou Ndour.
Reactie van L’OBS? ’Wat hebben wij verkeerd gedaan? Als eerste dit verhaal brengen.’ Enne…Youssou Ndour dicteert niet wat we schrijven. En Ndour zelf? Die gaf dit weekend een benefietconcert in Pikine, een kolossale voorstad van Dakar, voor de plaatselijke voetbalclub. Volgens één krant had hij de tekst van zijn succesnummer “Xale bi” (kind, jongere) aangepast, aldus: ik heb liever een goede portie rijst dan dat ik me inlaat met futiliteiten. Er wordt al zo ontzettend veel gepraat in dit land…
Die krant was niet L’OBS, die ademloos berichtte over hetzelfde optreden: betoverende ritmes, een publiek gek van adoratie. Er was ook nog nieuws: Youssou Ndour, ook nog eens speciale adviseur van het staatshoofd, president Macky Sall, was vanaf heden ereburger van Pikine èn gevraagd om op te treden bij de speciale top van Franstalige landen, eind november in Dakar. “Xale bi” kwam in de lijst succesnummers van L’OBS niet voor.
Volgende ronde: 3 november, de rechtszaak tussen Thione Seck en de wel/niet eigenaar van dat stuk land waar het allemaal om begonnen was.
