De Amerikaanse journalist en schrijver Banning Eyre, bekend van de site afropop, hield ooit in het opgeheven Tropentheater een prachtige lezing over 'The African Guitar', waarin hij een enthousiast pleidooi deed voor de erkenning van verschillende, specifiek Afrikaanse gitaartradities. Want net zoals Afrika geen land is, is er een groot verschil tussen de gitaarstijlen van bijvoorbeeld Ghana, Mali of Congo. Eyre demonstreerde al die lokale nuances gloedvol en overtuigend, zichzelf tegelijkertijd begeleidend met gitaar.
Een gitaar laat zich op talloze manieren jubelend en fonkelend in Afrikaanse stijl bespelen, en de Amerikaanse groep Fool's Gold bewees gisteravond opnieuw dat betoog van Eyre zonder ook maar een moment didactisch of puristisch over te komen.
Zanger en bassist Lukas Top en gitarist Lewis Pesacov werden geboren in Israël en verhuisden op jonge leeftijd naar Los Angeles. Top is daarbij van Russisch-Irakese herkomst, terwijl Pesacov met zijn studie klassieke muziek in Berlijn weer een ander idioom meebracht. In hun jeugd vonden deze twee kernleden elkaar in een diepe liefde voor vooral de muziek uit Ethiopië en Congo, en de desert blues van de Toeareg.
De nieuwe plaat laat op zich wachten, maar dat weerhield het publiek in het Amsterdamse Bitterzoet niet van een bijzonder enthousiast onthaal. Opvallend is - net als een aantal jaren terug in de oude zaal van de Melkweg - het jonge en in meerderheid vrouwelijke publiek dat direct aan het dansen gaat en daar vrijwel een concert lang niet meer mee ophoudt.
De set begon meteen overrompelend met een duidelijk door Congolese mbira muziek (denk aan Konono No. 1 en Kasaï All Stars) geïnspireerd nummer: een diepe groove die door blijft stomen onder een betoverend weefsel van kristallijne gitaarlijntjes. Al snel volgt Nadine, hun allerbeste nummer tot nu toe. Een pakkend eenvoudige baslijn, gevolgd door een van koninklijke grandeur voorzien arrangement voor blazers en gitaren, in een vreemde, Ethiopisch klinkende offbeat. Een klassieker, dit nummer - zie deze fraaie clip, opgenomen in een mausoleum in Los Angeles.
Vrijwel het hele concert lang blijft deze muziek bij iedereen stevig op de heupen werken, maar aan het einde van de set doen de nieuwe nummers wat vreemd aan: hoekig op een ietwat gedateerde, poppy manier. Ineens komt Duran Duran in gedachten - dat kan geen goed teken zijn. In het nieuwe repertoire moet men elkaar regelmatig terugvinden, terwijl het publiek ineens stil valt.
Maar dan! Surprise Hotel, een lyrische interpretatie van de Congolese soukous, gezongen in het Hebreeuws, is net als Nadine zo'n instant klassieker die de vloer direct weer in beweging krijgt. Live vallen de prachtige variaties op die Pesacov improviseert. De gehele Bitterzoet danst, en had nog uren doorgedanst als Fool's Gold meer dan de standaard toegift had gedaan.
Onwillekeurig denk je na afloop: één zo'n indiebandje als Fool's Gold en de kaarten voor wereldmuziek zien er ineens een stuk gunstiger uit. Waarbij je natuurlijk hoopt dat de Fool's Gold fans al doorluisterend het spoor terug volgen naar de Congolese bronnen, zoals Franco en Tabu Ley. Amen.
Gezien: woensdag 7 oktober, Bitterzoet, Amsterdam. Nog te zien: donderdag 8 oktober, Tivoli (De Helling) Utrecht.
Albums
Fool's Gold (I Am Sound, 2009) * * * * *
Leave no trace (I Am Sound, 2011) * *
Het derde album staat voor begin volgend jaar gepland, de single staat al op Spotify.
If you like this then try
Zondag 30 november speelt in het nieuwe Doornroosje (Nijmegen) tijdens de eerste Music Meeting XS de Braziliaanse groep Metá Metá. Primeur voor Nederland en nergens anders te zien.
