Colours of Ostrava
17 - 20 juli 2014
Dolní Vítkovice, Ostrava, Tsjechië
Onderweg van het vliegveld van Praag naar het treinstation, raak ik aan de praat met twee Nederlanders uit Brabant. Ze zijn op weg naar een festival. Oh... leuk, ik ook! Naar welk festival gaan jullie? Obscene Extreme! Een metal-festival dat van 16 - 19 juli gehouden wordt bij Trutnov. Zelf ben ik op weg naar Ostrava, niet wetend dat ik in een ‘heavy metal’, industrieel gebied terecht kom.
Vergezicht van Ostrava en de Dolní Vítkovice, foto: CC
Metaalindustrie
Ostrava ligt waar de regio’s Moravië en Silezië elkaar raken, vlakbij de grens van Polen. Het is de derde stad van Tsjechië en een belangrijk mijnbouwcentrum. De kolenmijnen zijn grotendeels gesloten met een hoge werkloosheid tot gevolg. De zware smog die over de stad hing, is grotendeels verdwenen. De pijlen zijn nu gericht op het toerisme. Het logo van de stad is zelfs aangepast aan de nieuwe omstandigheden: Ostrava!!!
Toerisme en muziek
Een delegatie van journalisten uit de hoek van de muziek (waaronder ondergetekende) en het toerisme is uitgenodigd om het stadje op de kaart te zetten. Dat deze twee groepen mengen tijdens de excursies (vulkaan, mijn, brouwerij, golfbaan) en de festivals, komt niet vaak voor. Het eerste festival, Crossroads, waarin Tsjechische muziek centraal staat in conferenties en showcases, opgetekend door collega Ton Maas; hier volgt een verslag van Colours of Ostrava.
Fritz Lang
Even terugkomend op de eerste alinea. Na een klein onderzoek op het internet blijkt dat er best veel festivals plaatsvinden in Centraal en Oost Europa. Gezellige kleine, maar ook grote festivals, denk maar aan Sziget in Hongarije. Wat maakt Colours of Ostrava zo aantrekkelijk? 
Dolní Vítkovice, de dag voor het festival, foto: CC
Op de allereerste plaats de locatie! Sinds 2012 (de eerste editie was in 2002) speelt het zich af op het Dolní Vítkovice, een voormalig industrieterrein waar kolen en gas werden bewerkt. Het gigantische terrein, deels opgeknapt, deels verwaarloosd (of under construction), fungeert tegenwoordig (waarvoor wel eerst het stadsbestuur overgehaald moest worden) als een cultureel centrum. De rauwe roestige buizen, de grote bakstenen gebouwen en torenhoge schoorstenen zien er spookachtig futuristisch uit. Je waant je in een film van Fritz Lang. Maar als je van het ene podium naar het andere hobbelt, die best ver uit elkaar liggen, krijg je een gezellig braderiegevoel. Veel (vet) eten, lokale specialiteiten, kleding, sieraden en allerlei andere soorten prullaria.
Palacinka, of crêpes, foto: CC
De dagen zijn zonnig en heet, dus worden er waterwagens ingezet ter verkoeling. Aan de rand van het festival is een grote camping waar jongeren uit Tsjechië, Polen en waarschijnlijk ook andere landen (vrij weinig Nedelanders) verblijven. Op de tweede plaats gaat het natuurlijk om de line up met veel rock, pop, dance, folk en world.
"Waterballet", foto: Ton Maas
Kwaliteit
Colours of Ostrava is te vergelijken met Lowlands, Mundial en Pinkpop. Duizenden mensen lopen rond, jong en oud, bijna elk podium wordt goed bezocht en de kwaliteit van de geluidsinstallaties en de video is uitstekend. Iedereen die wil, kan op afstand van de schermen meegenieten. In 4 dagen op 15 podia vinden 200 concerten plaats. Onmogelijk om dat allemaal te kunnen zien. In het programmaboekje staan omschrijvingen van de bands, behalve die uit Tsjechië, wat het wel extra lastig maakt.
Het grootste podium (Ceska Sporitelna) met Angelique Kidjo. Foto: Ton Maas
Headliners
Op het grootste podium, Ceska Sporitelna, staan de headliners zoals lieveling Zaz - deze Franse happy-go-lucky zangeres heeft een aantal jaren geleden het festival veroverd in haar eentje op gitaar – de Franse olievatentrommelaars Les Tambours du Bronx (erg gewelddadig maar past wel bij de omgeving), de Amerikaanse indie rockband The National en de meesterlijke Led Zeppeliner Robert Plant met zijn Sensational Space Shifters. 
Robert Plant, foto: CC
Wat een geweldig concert! Met misschien wel meer dan 20.000 mensen in het publiek? Het nummer Black dog wordt uitgevoerd met de West Afrikaanse Juldeh Camara en Britse avonturier Justin Adams. Dit is natuurlijk helemaal de perfecte manier om een massa mensen kennis te laten maken met een ander soort muziek, in dit geval rock gemengd met 'African trance'.
Ingang van de Gong, foto: CC
Theater Gong
In de Gong, de oude gashouder die getransformeerd is in een ultramodern gebouw, is een theater gevestigd met zitplaatsen. Hier staan de wat ‘moeilijkere’ acts geprogrammeerd zoals de Welshe rock-folk 9Bach, ambient pianist Ölafur Arnalda uit IJsland, het virtuoze Taksim Trio uit Turkije en de Franse post-rock-jazz saxofonist Guillaume Perret (deze laatste twee zijn natuurlijk absolute hoogtepunten), waar toch ook zo'n duizend mensen in kunnen.
Leve het festival
Over het algemeen staat er veel nationale en internationale rock op het programma. Niet altijd even boeiend. Er staan opvallend veel Australische bands, waarvan de boerenpunkband Graveyard Train mijn voorkeur heeft. 
Graveyard Train, foto: CC
De (wereldmuziek) acts die daadwerkelijk kleur geven aan het festival zijn onder meer Angelique Kidjo, Fanfaraï, Jupiter & Okwess International, Skip & Die, La Yegros, Debademba en Winston McAnuff & Fixi. Ze staan echter niet in verhouding tot het rockgeweld. Er wordt wel enthousiast op gereageerd, vooral op de Franse en de Italiaanse folkbands Lo Còr de la Plana, Ve Zou Via en Assurd. Die mochten eenvoudigweg niet stoppen van het publiek.
Assurd, foto: CC
Voor deze groepen is het de ultieme kans om in contact te komen met jongeren die ‘andere muziek’ voor het eerst te horen krijgen. Alleen al dáárom ben ik een groot voorstander van dit soort festivals die steeds belangrijker worden voor een stad of een streek als trekpleister. Het biedt een prima ingang voor lokale en internationale artiesten die nauwelijks nog via de (mainstream) media te zien of te horen zijn. Bovendien kun je genieten van een omgeving met andere kleuren, geuren en smaken.
