Het had vooraf toch wel iets van Een Gebeurtenis. Linton Kwesi Johnson in Rotterdam, dubdicht-grootheid  op leeftijd. Op albums als Dread Beat an Blood, Forces Of Victory en Bass Culture declameerde de Jamaicaanse Londenaar begin jaren tachtig zijn mooi verwoorde aanklachten tegen  onverholen racisme, repressie en politiegeweld in Engeland. Getoonzet op rake reggaebeats.

Kennelijk is de kracht en de schoonheid daarvan meer mensen bijgebleven. De Grounds-zaal zit op zaterdag 30 november zo goed als vol. Zit ja, want naar poëzie luister je blijkbaar niet een uur staand. En Linton Kwesi Johnson heeft  geen band bij zich, zoals destijds, dus danspassen kunnen pas tijdens de afterparty in het café worden gewaagd. Hetgeen ook gebeurt.

Wat er dan over blijft?

Een heer achter een microfoon, mooi pak, dito hoed, bril. Enigszins dwingende uitstraling. Onmiskenbaar een persoonlijkheid, die – boekje in de hand - zijn gehoor kriskras door zijn oeuvre loodst. Werk dat verder draagt dan de jaren waarin hij stevige populariteit onder punks en dreadlocks genoot. 

Dat publiek gedraagt zich alsof het in een kerk zit. Het laat zich bedwelmen door de in pidgeon-Engels uitgesproken teksten. Sonny’s Lettah bijvoorbeeld, brief aan een moeder van een jongen die onder politieagressie leed. Het ontroert ook nu weer.  

Het is statig en statisch. Iemand in het publiek schopt tegen het einde per ongeluk een flesje om. Dat is een enorme verstoring.

De vrienden met wie ik het optreden bezoek zeggen na afloop de beat die ze kennen van LKJ’s platen zeer te hebben gemist. Dat is goed te snappen.

Maar op de mooiste momenten klopt die  polsslag toch, ook wanneer je hem er niet bij denkt onder de teksten die je al kent. Die zit in de binnenrijmen, in de cadans, in het zingzeggen. Linton Kwesi Johnson is een rapper après la lettre. Zijn taal is van zichzelf muzikaal.

Wanneer hij uitgepraat is gaat hij meteen achter een tafeltje zitten. Boekjes en cd’tjes verkopen. Geen We want more hier, geen open doekje, geen toegiften. Dit is geen popconcert of theaterstuk, dit is poëzie. Met de p van plechtig.